
Kazimierz Andrysik urodził się 31 grudnia 1908 r. w Żabnie koło Tarnowa. Ukończył Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie. Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Po ukończeniu aplikacji sądowej dwa lata był asesorem sądowym. W lipcu 1937 r. został mianowany sędzią Sądu Grodzkiego w Nisku nas Sanem.
W dniu 1 listopada 1939 r. podczas akcji wymierzonej przeciwko polskiej inteligencji, aresztowano go w tym mieście i osadzono w tamtejszym więzieniu. Po kilku tygodniach trafia do więzienia na Zamku w Rzeszowie, a następnie do więzienia w Tarnowie. Stąd 14 czerwca 1940 r. w pierwszym transporcie polskich więźniów politycznych przywieziony zostaje do KL Auschwitz, stając się numerem 89. Pracuje w różnych komandach więźniarskich. Na początku stycznia 1943 r. otrzymuje przeniesienie do KL Auschwitz II-Birkenau i zatrudnienie w grupie roboczej Zimmerei (cieśle), gdzie pełni funkcję pisarza i tłumacza.
W dniu 14 lipca 1944 r. Kazimierz Andrysik wraz z trzema innymi więźniami ucieka z terenu obozu w Birkenau. Najpierw zbiegowie ukryli się w przygotowanym wcześniej przez siebie schronie wykonanym na terenie nowo budowanej części tego obozu, zwanej „Meksykiem”. Po przeczekaniu trzech dni, kiedy zdjęto dodatkowe posterunki wartownicze SS, wydostali się ze strefy przyobozowej.
Spotykają się z łącznikiem Sylwestrem Pawelą, pochodzącym z pobliskiego Chełmka , który wcześniej umówiony był za pośrednictwem robotnika cywilnego Józefa Dziędziela, wykonującego prace murarskie przy rozbudowie obiektów obozowych. Tenże przewodnik doprowadził

ich do holownika „Piast” zacumowanego na Wiśle w Gromcu koło Oświęcimia. Na nim przez polską załogę, na czele z kapitanem Stanisławem Szydłowskim, mieszkańcem tejże miejscowości, zostali ukryci w specjalnym schowku i przewiezieni – przechodząc kontrolę na punkcie granicznym pomiędzy Rzeszą i Generalnym Gubernatorstwem – do portu Dąbie pod Krakowem.
Następnie małym statkiem pasażerskim, ciągle będąc pod opieką Paweli, przedostali się Wisłą do przystani wodnej w Wawrzeńczycach, położonej na wschód od Krakowa, gdzie pożegnali się ze swoim opiekunem. Później w lasach miechowskich dołączyli do Samodzielnego Batalionu Partyzanckiego Armii Krajowej „Skała”, pod dowództwem mjr Jana Pańczakiewicza ps. „Skała”. Brali udział w kilku bitwach, z których największa została stoczona we wrześniu 1944 r. pod Złotym Potokiem.
Stan zdrowia nie pozwala jednak Andrysikowi pełnić dalej służby w leśnym oddziale AK, stąd też później przebywa w jednym z majątków ziemskich na Kielecczyźnie, gdzie ukrywa się pod zmienionym nazwiskiem Kazimierz Woźniczka.
Po wojnie zamieszkał w Krakowie, gdzie przez wiele lat pracował jako kierownik biura sekretariatu Ośrodka Postępu Technicznego Politechniki Krakowskiej. Zmarł 25 października 1967 r. i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Kazimierz Andrysik był jedynym polskim sędzią, który zbiegł z KL Auschwitz. Na ten temat powstał film „Ucieczka przez druty – podziemny schron”, przedstawiający udział w niej czterech więźniów: Kazimierza Andrysika (nr 89), Zdzisława Michalaka (nr 180), Ryszarda Kordka (nr 10291) oraz Józefa Papugi (nr 12049). Wszyscy wojnę przeżyli.
Film „Ucieczka przez druty – podziemny schron” oglądać można na platformie VOD TVP
Adam Cyra
Oświęcim, 25 października 2024 r.