
Gerhard Palitzsch urodził się w Grossopitz koło Drezna 17 czerwca 1913 r., gdzie jego ojciec był właścicielem gospodarstwa rolnego. Po dojściu Hitlera do władzy, mając niespełna dwadzieścia lat, w marcu 1933 r. wstąpił do równocześnie do SS i NSDAP, po czym objął służbę wartowniczą w KL Oranienburg. W czerwca 1934 r. Gerharda Palitzscha odkomenderowano najpierw do obozu koncentracyjnego Lichtenburg, a po trzech latach przeniesiono go do KL Sachsenhausen.
Osiemdziesiąt jeden lat temu, w dniu 20 maja 1940 r. Gerhard Palitzsch przybył z tego obozu wraz z 30 niemieckimi więźniami kryminalnymi do Oświęcimia.
W niecały miesiąc później objęli oni stanowiska więźniów funkcyjnych w KL Auschwitz, a sam Gerhard Palitzsch rozpoczął w tym obozie pełnić funkcję Rapportführera, stając się postrachem dla więźniów i ich największym katem. Od 11 listopada 1941 r. był głównym wykonawcą egzekucji pod Ścianą Straceń na dziedzińcu bloku nr 11, zabijając więźniów strzałem w tył głowy. Liczbę ofiar Palitzscha oblicza się w tysiącach.

Jedną z jego pierwszych ofiar, którą rozstrzelał 11 listopada 1941 r. pod ścianą Straceń, był ppor. rez. Tadeusz Lech ps. „Sowa”. Absolwent gimnazjum bocheńskiego, student filozofii i historii na Uniwersytecie Jagiellońskim, uczestnik wojny obronnej Polski w 1939 r.
Aresztowany i osadzony w KL Auschwitz. W obozie Tadeusz Lech włączył się w konspirację wojskową utworzoną przez rotmistrza Witolda Pileckiego. W przeddzień egzekucji powiedział do niego: „Cieszy mnie chociaż to, że zginę 11 listopada”.
W 1968 r. postawiono, a w 2005 r. odrestaurowano pamiątkowy obelisk z tablicą ufundowany przez społeczeństwo Wiśnicza Małego i Starego Wiśnicza i jego imieniem nazwano wzgórze, na którym znajdował podziemny magazyn broni dla żołnierzy bocheńskiego Obwodu Armii Krajowej.
Był największym katem i mordercą Polaków w KL Auschwitz.

Po śmierci żony Luisy z d. Gehr, która w listopadzie 1942 r. umiera w Oświęcimiu na tyfus, Gerhard Palitsch zaczął popadać w alkoholizm. Z tego powodu przeniesiono go do KL Auschwitz II-Birkenau, gdzie najpierw był podoficerem raportowym, a potem kierownikiem obozu cygańskiego. Tam w roku następnym za kontakty seksualne ze słowacką Żydówką o nazwisku Katja Singer, a także liczne kradzieże został aresztowany przez SS. Chwilowo osadzono go w areszcie obozowym w bloku nr 11, a następnie przeniesiono do podobozu Brünn w Brnie na terenie Czech.
Wkrótce aresztowano go jednak ponownie i skierowano do karnej kompanii SS, a następnie jako zwykłego żołnierza wcielono do frontowych oddziałów Waffen-SS, w których szeregach zginął na Węgrzech 4 grudnia 1944 r.

Pochowano go w pobliżu skrzyżowania dróg w Jobbabvi-Ape, następnie przeniesiono na cmentarz wojskowy w Budaörs, koło autostrady Wiedeń-Budapeszt. Jego grób na tym cmentarzu znajduje się w rzędzie 5 i jest oznaczony numerem 282.
Jest to największy niemiecki cmentarz wojenny na Węgrzech, położony na południe od Budapesztu. Większość żołnierzy niemieckich tam pochowanych zginęła w lutym 1945 r. podczas oblężenia stolicy Węgier przez oddziały Armii Czerwonej.
Wyszukiwarka: www.volksbund.de/erinnern-gedenken/graebersuche-online
Adam Cyra
Oświęcim, 20 maja 2021 r.