W sobotni wieczór, 2 lipca 2016 r., zauważyłem na różnych portalach internetowych informację o śmierci Elie Wiesela. W wiadomościach „Onetu” przeczytałem:
„Zdobywca Pokojowej Nagrody Nobla, były więzień niemieckich obozów koncentracyjnych zmarł dziś w wieku 87 lat. O jego śmierci piszą najważniejsze media na świecie. To właśnie Elie Wiesel był pomysłodawcą terminu „Holocaust”. Wielokrotnie angażował się też w obronę uciskanych i prześladowanych mniejszości narodowych.
Urodził się 1928 roku w Rumunii w ortodoksyjnej rodzinie chasydów. W czasie II wojny światowej – pisze dale „Onet” – był więźniem obozów koncentracyjnych Auschwitz-Birkenau i Buchenwald. W Auschwitz zginęły jego matka i najmłodsza z trzech jego sióstr.
Po wojnie wyjechał do Francji, gdzie studiował na Sorbonie i rozpoczął pracę dziennikarską, jako współpracownik czasopism francuskich i izraelskich. Był również przewodniczącym amerykańskiej Komisji ds. Holokaustu przy prezydencie USA i inicjatorem budowy Muzeum Holokaustu w Stanach Zjednoczonych. Najbardziej znanym dziełem Wiesela jest powieść „Noc”. To napisana prostym językiem relacja z tego, co działo się w Auschwitz-Birkenau”.
Równocześnie w tekstach internetowych natrafiłem na wypowiedzi Miklosa Grünera, b. więźnia KL Auschwitz, nr obozowy A-11104, mieszkającego w Szwecji, który w 2007 r. napisał książkę „Stolen Identity, A-7713” (Skradziona tożsamość)”. W tej publikacji oraz w innych swoich tekstach Miklos Grüner stara się udowodnić, że Elie Wiesela nie więziono w KL Auschwitz i nie był tam oznaczony numerem obozowym A-7713, ponieważ ten numer posiadał Lazar Wiesel, urodzony w 1913 r.
Swoje stanowisko stara się dodatkowo uwiarygodnić różnymi dokumentami obozowymi, na których nazwisko Elie Wiesela nigdzie nie jest wyszczególnione.
Należy zaznaczyć, że obecnie są udostępnione przez archiwum Międzynarodowego Czerwonego Krzyża w Arolsen dokumenty, jak również istnieją dowody, potwierdzające pobyt Elie Wiesela w KL Auschwitz i w KL Buchenwald, o czy dowiedziałem się później, nie znając ich w 2016 r.
Adam Cyra
Oświęcim, dnia 3 lipca 2016 r.